از یه جایی به بعد. به همه چیز و همه کس بی اعتنا می شی. دیگه نه از کسی می رنجی نه به عشق کسی دل میبندی. از یه جایی به بعد. دیگه دلشوره نداری که موبایل تو جا بذاری یا اس ام اسی بی جواب بمونه . از یه جایی به بعد. دیگه دوست نداری هیچکس رو به خلوت خودت راه ب دی حتی اگه. تنهایی کلافه ات کرده باشه . از یه جایی به بعد. اگه کسی میاد برای تنها نبودن خودشه . از یه جایی به بعد. از یه جایی به بعد.

خنده ها و گریه های من. به بزرگی آنچه داده ای آگاهم کن تا کوچکی آنچه ندارم نا آرامم نکند! پنجشنبه سیزدهم تیر 1392. به سلامتی کسی که نمی شناستت اما نوشته هاتو میخونه. تا از درونت با خبر بشه و زیرش لایک میزنه ونظرمیده نه واسه اینکه خوشش اومده. واسه اینکه بهت بفهمونه که تنها نیستی. چهارشنبه بیست و نهم خرداد 1392. حرفهای دلم را هیچ وقت کس نفهمید. فقط روزی مورچه ها خواهند فهمید! روزی که در زیر خاک گلویم را به تاراج میبرند! شنبه بیست و سوم شهریور 1392. مشقهایم را خط بزن مرا مزن. روی تخته خط بکش گوشم را مکش.

Ophéliie,Vicky ,Coralie ,Adelaide.